Болката е неизбежна. Страдањето е избор.
Во 1982 година, откако ќе го продаде својот џез-клуб за да се посвети на пишувањето, Мураками почнува да трча за да се одржи во добра физичка форма.
По многу години и по голем број истрчани трки и маратони, додека тренира за Њујоршкиот маратон, Мураками одлучува да ни ги раскаже своите искуства и да ни открие какво влијание имало трчањето врз неговиот живот и пишувањето. Резултатот се овие прекрасни мемоари за неговите испреплетени страсти – трчањето и пишувањето – што изобилуваат со спомени, размисли и заклучоци од сопствените увиди, вклучувајќи го и точниот момент кога одлучува да стане писател.
Едновремено смешно и сериозно, разиграно и филозофско, За што зборувам кога зборувам за трчањето е задолжително четиво за обожавателите на овој генијален но повлечен писател, како и за огромниот број спортисти кои наоѓаат слично задоволство во трчањето.
„Читајќи ја оваа книга, оние кои не трчаат веројатно ќе се прашаат: ’Зошто морал да истрча 100 километри кога знаел дека ќе боли?‘ Но оние кои трчаат ќе постават поинакво прашање: ’Зошто јас никогаш не сум го направил тоа?‘ Гардијан